Papierowe miasta

W życiu są takie chwile, które nami wstrząsają. Jest to na przykład skok na bungee, jazda wyścigowym samochodem czy jak w moim przypadku przeczytanie dobrej książki. I właśnie o tym chcę dzisiaj napisać. Ostatnio długo nie czytałam i wreszcie dwa dni temu kupiłam sobie kolejną książkę Johna Greena czyli ,,Papierowe miasta". Długo zastanawiałam się nad końcem tej książki, bo to było niezrozumiałe. Ale może autor nie chciał by ktokolwiek rozumiał sens zakończenia tej książki. Nie chciał by sens był znaleziony. Wiem tylko jedno. Ta książka to jedna z najlepszych jakie w życiu przeczytałam. Wszystko jest w niej tak świetnie opisane. Dotąd nie zdawałam sobie sprawy, że mogłabym być papierową dziewczyną, żyjącą w papierowym mieście otoczoną papierowymi  przyjaciółmi. Słabymi i kruchymi jak kartka.
Jest taki tekst w tej książce, który naprawdę warto przeczytać.

,,-Oto, co nie jest w tym piękne: stąd nie możesz zobaczyć rdzy ani popękanej farby, ani całej reszty, ale możesz stwierdzić, jakie to miejsce jest naprawdę. Możesz się przekonać, jakie to wszystko jest sztuczne. Nie jest nawet na tyle trwałe, by je nazwać miastem z plastiku. To papierowe miasto. Mówię ci, tylko popatrz, Q: popatrz na te wszystkie ślepe zaułki, ulice, które zawracają same na siebie, wszystkie te domy wybudowane tylko po to, by się rozpaść. Na wszystkich tych papierowych ludzi mieszkających w swych papierowych domkach i wypalających swoją przyszłość, byle tylko siedzieć w cieple. Na wszystkie te papierowe dzieciaki pijące piwo, które kupił im jakiś menel w papierowym całodobowym. Każdy opętany jest manią posiadania przedmiotów. Cienkich jak papier i jak papier kruchych. No i wszyscy ci ludzie. Mieszkam tu osiemnaście lat i ani razu w swoim życiu nie spotkałam kogoś, komu zależałoby na czymkolwiek istotnym."

Właśnie dlatego czytam książki. Dlatego, że są prawdziwe. Dlatego, że wszystkie słowa i myśli, które się w nich znajdują pokazują jakie może być życie. Kocham książki, bo one zawsze wiedzą kiedy 
wracam.

Zwiastun:

Jula